mükemmel takıntı!

birşey ya en mükemmelinden olmalı
ya da hiç olmamalı
sen mesela
ya mükemmelsin 
ya da yoksun
saçma değil mi?
saçma!

saklambaç!

bakışlardan korktun mu hiç!
insan bakışlarından,
sakladın mı gözlerini çukurlarına, 
başbaşa kalmaktan korktun mu hiç biriyle,
kendini dünyanın en sıkıcı, en sığ adamı hissettin mi,
ben hissettim!
peki sevdiğini söylemekten korktun mu?
yani kendinden!
ben korktum hem de çok korktum..
boynunu omzuna gömüpte yürümekten nefret ettin mi?
kendini kalabalıklardan soyutladın mı?


kendimle savaşımı başlattım
kaçmıyorum bakışlardan, şimdilik!
sevdiğimi söylemek, yüzyüze
o gün de gelecek!

yeşil ve gri!

yeşil ve grinin, ikisinin birden bana birşeyler çağrıştırması gerekiyormuş.
peki çağrıştırmıyorsa?
ya renk körüysem?
hafızamda yeşil kalmadıysa mesela?
ne yapmalı?
KAÇMALI!

DİRENİŞ!

tüm dayatmalardan nefret ediyorum.
bi diploma verecekler diye saçma sapan insanların kaprislerini çekmek istemiyorum.
sınırlarımın başka sınırlandırılmışlar tarafından konulması midemi yakıyor.
ama gün gelecek kimseye muhtaç olmadan, kendimi yükleyip sırt çantama,
dünyanın 'yuvarlak' olduğunu ispata gidicem.
inanıyorum sınırlarım kalkacak birgün.
inanmazsam yaşayamam...

500 days of summer..:D

bu filmi çok sevdim.
hayatımda hiçbir karakteri bu kadar kendimle özdeşleştirmemiştim.
bende tom kadar teenage duygular besleyen bir insansıyım.
ve bu salaklıklarımın neden değişmediğini merak ediyorum!
içimdeki salak durmadan bana gülüyor..
bence ben hep teenage kalacak bir salağım..
hayatım boyunca dandik rock gruplarını dinleyip, şarkıların benim için yazıldığını düşüneceğim..
hep hüzünleneceğim..

paranoya.

bence şimdi birisi beni düşünüyordur.

benim onu düşündüğüm gibi

kesin!

sf!

hayatı hissetmeye başlamıştım. evet hala cevam ediyor. fakat artık her şey eskisi gibi olmaya başladı.
kendime güvenim hariç. şu gerizekalı ilaçlar işe yaramış yani. inanmıyordum ama yaramış. keşke sinirimi de sivri dilimi de alıp gitselerdi. insanlara aklımdan geçen her şeyi her sözü söylemezdim böylece.
evet ben social fobia sahibi bi insan(d)ım. ama geçti. bitti gitti. geriye sadece iğrenç baş dönmeleri kaldı:S
ilaca başladıktan sonra her şey sıfırlanmıştı. bırakınca fabrika ayarlarıma geri döndüm. ama tamirim yapılmış. sağlam olarak..  tamamen kendime güvenim yerine gelmedi ama. o da zamanla..
belki de O nunla gelecek o. kim bilir...
ilaçtan sonra her şey değişti hayatım da. ama bu kadarı da  fazlaymış galiba. şimdi hiçbir şey yardımcı olmuyor bu kadar yükü kaldırmama. 
yeni bir şehir,
yeni bir okul,
yeni  bir bölüm, 
abuk bir ev arkadaşı, 
sabuk kankalar...
bunların hepsini nasıl kaldırmamı beklersiniz benden.
nasıl?
hemde yeni sıyrılmışken kendimden..
ölü toprağını atmışken üstümden.. 
sana şimdi her zamankinden daha çok ihtiyacım var..
lütfen nerdeysen çık gel artık.
ben, eski ben olmadan.. 
her şey eskisi gibi olmadan..
gel..!!!